De periode van tuinbeurzen en tuinbezoeken is volop aan de gang. Er zijn er die beweren dat de Engelse tuinen de mooiste van de wereld zijn. Hoewel ik eveneens enorm gecharmeerd ben door die romantische tuinen, vind ik de tuinen van Versailles en Keukenhof in Nederland – hoewel heel verschillend van smaak – ook wel prachtig.
Er zijn historische tuinen, botanische tuinen, romantische tuinen, rozentuinen, watertuinen en nog veel meer tuinen.
Ooit wil ik nog eens verdwalen in de tuinen van Claude Monet om zelf te zien of die echt een schilderij zijn. Ook de Lost Gardens of Heligan in Cornwall staat op mijn lijstje. Het schijnt dat je daar in een mytische wereld belandt. Dat lijkt me best wel leuk in deze hoogtechnische wereld.
De hangende tuinen van Babylon fascineren me ook, misschien omdat je deze alleen in vervlogen dromen kan bezoeken.
Ook in ons eigen kleine landje vind je hier en daar prachtige tuinen, zoals de kasteeltuinen van Annevoie.
Ik ga het in deze blog hebben over zo’n tuintje in eigen land, mijn hof.
Ik vind het heerlijk om mijn werk even te laten voor wat het is, en om dan een zalig plekje te zoeken in onze tuin. Mijn man en ik hebben hem liefkozend en bewonderend ‘ons klein paradijsje’ genoemd.
Onze hof van Eden kan natuurlijk niet tippen aan de oorspronkelijke paradijselijke tuin.
Eerst en vooral is hij een pak kleiner, lopen we er niet naakt rond, en zijn slangen ver te zoeken. In onze tuin vind je geen boom des levens en de boom van kennis van goed en kwaad groeit er ook niet. We hebben wel een tamme kastanjeboom, een lijsterbes of twee, een paar grove dennen en enkele onbekende sierboompjes. Een vlinderstruik, hulst, een grote azalea en enkele rododendrons zijn een streling voor het oog.
Het liefst van al zit ik aan de vijver. Daar ijveren vrouwenmantel, riet, bies, gele lis, kattenstaart, pijlkruid, waterlelies en nog meer kleurrijke planten om mijn aandacht.
In onze tuin moet ik dikwijls de handen uit de mouwen steken. Zonder mijn handschoenen en een snoeischaar zouden brandnetels, varens haagwinde en nog meer van dat woekerende kruid de macht over nemen.
Ik cultiveer mijn tuin
en mijn tuin
cultiveert mij.
(Robert Brault)
Als ik tijd maak voor mijn tuin, dan leert hij mij heel veel.
Ten eerste, geduld.
Na de winter ligt alles er nogal kaal bij. En als het eerste lentezonnetje voor wat opwarming zorgt, dan hunker ik naar het frisse groen en naar bloemende struiken, en kan de natuur niet vlug genoeg zijn werk doen.
Als ik dan ’s morgens de gordijnen opentrek en de tuin een goeiemorgen zeg, dan wil ik verrast worden worden met bloeiende waterlelies, dansende libellen en een kwakende kikker. Dan wil ik dat de azaleastruik pronkt met honderden rode bloemetjes. Ik wil citroenvlinders en atalanta’s zien fladderen van struik naar struik.
Maar mijn tuin glimlacht om zoveel ongeduld en opent hier een blaadje, daar een dotterbloem en ginds ontrolt hij de eerste varen.
Geen twee dagen zijn hetzelfde in mijn tuin.
Ik ondervind aan den lijve wat Emilie Barnes bedoelt:
Growth takes time.
Be patient.
And while you’re waiting,
pull a weed.
Zoals ik al eerder zei, moet ik in mijn paradijs werken. God zei tegen Adam en Eva dat de aarde om hunnentwil vervloekt was. Dat houdt in dat het voor hun goed was.
Als ik dan onkruid van tussen de plantjes trek, dan durf ik wel eens dromen van een tuin waar niet in moet gewerkt worden.
Maar als ik ’s avonds de gordijnen dichttrek en slaapwel zeg tegen de tuin, dan lacht hij me breed toe. Ik zie de vruchten van het wieden, maaien, knippen en snoeien, en ben gelukkig.
Your life is your garden,
your thoughts are the seeds.
If your life isn’t awesome,
you’ve been watering the weeds
In mijn tuin is er veel plaats
om te spelen en je te verstoppen,
om te praten en te luisteren,
om te snoezelen en te luieren,
om te genieten en te dromen…
Ik hou van bloemen. Eén bloem kan een heel wonderlijk wereldje zijn. Bloemen leren me veel.
Bloemblaadjes,kelkblaadjes, kroonblaadjes, meeldraden en stampers lokken heel wat zoemend, kruipend en vliegend volk. De lange tong van een kolibrievlinder, het gezoem van bijtjes, het rusten van waterjuffertjes, dit alles ontlokt de gedachte dat bloemen niet alleen mooi zijn, maar ook machtig.
Ik groeide op in de jaren zestig en zeventig, de flowerpower periode. Als we al de rekeningen van zaad, gereedschap en andere uitgaven bij elkaar optellen, dan krijgen we een idee wat flowerpower betekent (letterlijk en figuurlijk).
A flower doesn’t think
of competing to the flower next to it,
it just blooms.
Wat minder competitief stilstaan bij de bloemen die rondom ons groeien, zou meer voldoening en minder strijd en afgunst geven.
Ik geniet met volle teugen van mijn tuin die zich stap voor stap ontwikkelt. Ik zorg voor mijn tuin, maar mijn tuin zorgt ook voor mij. Weet je wat hij gisteren tegen me zei:
Munt uit in jouw veld – wees jezelf en ontwikkel je talenten.
Hou je hoofd hoog – besef je waarde en laat je niet hangen.
Verspreid zaadjes van geluk – een glimlach, een knuffel, een luisterend oor.
Voed de vogels – ontvang vrienden, vertel en koester.
Denk zonnig – er zijn al wolken genoeg in het leven.
Er zweeft een liedje van Wim Sonneveld door mijn hoofd:
En langs het tuinpad van mijn vader
Zag ik de hoge bomen staan.
Ik was een kind en wist niet beter
Dan dat het nooit voorbij zou gaan.
Met weemoed vlieg ik terug in de tijd en denk aan ‘onzen hof’: een langwerpige tuin, met veel struiken en drie berken. Helemaal achteraan was er een moestuintje en groeide er een perenboom. Ik sluit mijn ogen en zie mijn pa wandelen in onze tuin, ietwat gebogen en zijn handen op zijn rug. Mijn vader inspecteerde dagelijks wat groeide en bloeide. Hij hield van zijn kleine stadstuin.
Ik wist inderdaad niet dat dit beeld ooit verleden tijd zou zijn.
Langs het tuinpad van mijn leven staan hoge bomen en kleine struiken. Er groeien veel bloemen en het wemelt van het leven. Ik zaai, ik plant, ik maai en ik snoei. Maar ondertussen snoeit de Grote Tuinman mij ook. Soms is dat pijnlijk, maar zijn snoei is gefocust op mijn groei.
En aan het eind van mijn tuinpad staat een zalige tuinstoel, hoopvol en uitnodigend te wachten.
Plant dreams
Pull weeds
And grow a happy life.
En als het een typische Belgische zomer wordt, dan is het misschien een goed idee om you tube te openen en te kijken naar
De Geheime Tuin
(The Secret Garden)