Sinaasappels en het gezin.

blog gezin

Mijn man was een beetje bezorgd over de sinaasappelen die ik gekocht had. Het waren er zo veel, die kregen we vast niet opgegeten voor onze vakantie. Hij heeft misschien wel gelijk, want hij moet ze meestal alleen opeten. Die oranje vruchten zijn nu eenmaal niet de beste vrienden van mijn darmstelsel.

Toen ik met een gefronste blik naar de bijna volledige oranje fruitmand keek, kreeg ik de bedenking dat zo’n sinaasappel best wel ons gezin kon voorstellen. Een mooi gekleurde bol, samengesteld uit partjes die allemaal verschillend zijn en samengehouden door een vlies zodat ze toch één geheel vormen.

Mijn gedachten werden ruw verstoord door een nieuwsbericht van de zoveelste terroristische aanslag dit jaar. Met een sinaasappel nog in mijn hand voelde ik de ontreddering en het verdriet van de gezinnen die eensklaps in rouw gedompeld zijn.

Er zijn vele oorlogen aan de gang in deze wereld. En het zijn niet alleen terroristische of economische, die de meest fundamentele leerstellingen van de mensheid aanvallen.
De heiligheid en de essentiële doeleinden van het gezin worden over de hele linie in twijfel getrokken, bekritiseerd en aangevallen.
Nochtans vormen sterke gezinnen het cement van de maatschappij.

Family is not an important thing.

It’s everything.

(Michael J. Fox)

Als ik denk aan het gezin waarin ik opgroeide en aan mijn eigen gezin, dan besef ik heel goed dat het leven zelden volgens ons bedachte plan verloopt. Dus ook in het gezin waar we van dromen komen wel eens nachtmerries voor.  We moeten naar het ideaal toewerken, maar rekening houden met het feit dat er gebeurtenissen zullen komen die alles op hun kop kunnen zetten.

It takes a lot of work

to put together a marriage,

to put together a family

and a home.

(Elizabeth Edwards)

Ons gezin is een kleine groep van unieke karaktertjes, van timide tot extravert, van bolleboos tot dromer. We deelden veel: van tandpasta tot buikloop en de waterpokken. We verstopten spullen van schoenen tot boeken en kleurpotloden – soms als grap, soms als wraak. We sloten mekaar als eens op in een kamer, of lieten iemand niet binnen. We waren al eens jaloers op aandacht en cadeautjes. We voelden elkaars pijn en verdriet en probeerden te genezen met knuffels en kusjes. We voelden trots en schaamte. We speelden samen en lachten en hadden plezier.
Dat gebeurde allemaal rond dat vlies dat ons samenbond en nog steeds bindt.

Met een zwaar hart merk ik angst in de ogen van mijn kinderen. In welk een wereld moeten zij hun kinderen opvoeden? Kunnen kinderen nog ergens veilig zijn? Kunnen we hen nog liefde leren in een wereld vol haat?
En toch is het van belang dat we blijven geloven in de kracht van het gezin.

What can you do

to promote world peace?

Go home

and love your family.

(moeder Teresa)

 

Ik sta volledig achter de uitspraak van Bonnie L. Oscarson:

We moeten de geopenbaarde leer van het huwelijk, het gezin, de goddelijke rol van de man en de vrouw en het belang van ons huis als heilige plek moedig verdedigen.
Zelfs als de wereld ons toeschreeuwt dat die beginselen verouderd, beperkend, of niet meer relevant zijn.

Geen enkel gezin is perfect. Er wordt overal wel eens gekibbeld en geruzied. Soms gebeurt het wel dat er een periode zonder klank is, of zonder beeld. Maar uiteindelijk is ons gezin ons gezin. Er zal altijd liefde zijn.

In ‘Het gezin: een proclamatie aan de wereld’, heb ik de criteria gevonden waarmee ik iedere wind van werelds dogma kan toetsen, die via de media, internet, wetenschappers, filosofen, tv en films, en zelfs wetgevers tot ons komt. Voor mij is dit het vlies dat ons samenhoudt.
Er staat o.a.:

De kans op een gelukkig gezinsleven is het grootst, als de leringen van de Heer Jezus Christus eraan ten grondslag liggen.
Een geslaagd huwelijk en een hecht gezin worden gegrondvest op en in stand gehouden met de beginselen van geloof, gebed, bekering, vergeving, respect, liefde, mededogen, werk en gezond ontspanning.

Als ouder heb ik (samen met mijn man) getracht de ‘basics’ aan mijn kinderen mee te geven:
De kracht van te geloven, van samen te bidden, samen de schriften te lezen en te bespreken (dat bracht in de tienerjaren heel wat ambiance!), en samen te eten.
Een maal per week, op maandagavond, hielden we ‘gezinsavond’. We deden dan een hele avond alles samen. Gene zever om dit met kinderen te doen die verschillen in leeftijd en interesse. Er waren veel frustraties, maar ook veel toffe gezinsmomenten. Ik herinner me nog de poppenkastspelen, de uitstapjes, het verstoppertje spelen in de tuin, de cinemabezoekjes of de films thuis.
Als ouders hebben we ook getracht om tradities te vormen die onze gezinsband zouden versterken en vriendschap zou bevorderen. Daar behoorde de jaarlijkse Paasvakantie aan de Belgische kust bij, de jaarlijkse musical, de zomervakantie in het zuiden van Frankrijk, en kerstavond thuis.

To us,

Family means

putting your arms around each other

and being there.

(Barbara Bush)

Ik vind het ook belangrijk om afleidingen te beperken. We kunnen ons leven opvullen met zoveel goede dingen dat er geen plaats meer is voor de beste dingen.
Mijn kinderen hadden een gameboy en een playstation, die beperkt gebruikt mochten worden (als je mijn kinderen hoort klagen, toch nog ruim genoeg, hoor!)
Nu is dat elektronisch amusement gigantisch toegenomen. Laat ze niet de overhand krijgen op kostbare gezinsmomenten.

The great danger for family life,

in the midst of any society

whose idols are

pleasure, comfort and independence,

lies in the fact

that people close their hearts

and become selfish.

(Paus Johannes Paulus II)

Zoals ik als zei, het perfecte gezin bestaat niet. Ouders kunnen toekomstdromen hebben voor hun kinderen, die niet verwezenlijkt worden. Kinderen kunnen opstandig zijn, en dingen doen die we niet goedkeuren. Geef nooit op! Never leave a wounded warrior!

Some children could tax

even Salomon’s wisdom

and Job’s patience.

(James E. Faust)

Hou van je gezin. Maak tijd voor elkaar. Wees vriendelijk en geduldig. Sta klaar voor elkaar. Verwar onbegrip niet met verwerping. Maak geen kamer voor ‘spijt’. Bouw een veilig ‘nestje’.
Want morgen staat niet vast en vandaag is kort – luister maar naar het nieuws.

Als ik terugkijk dan zijn mijn gelukkigste momenten te vinden in mijn gezin.
Families are forever!

Spend some time this vacation

on home improvement:

improve your attitude

towards your family.

(naar Bo Bennett)

 

 

Denken: de ziel die met zichzelf praat.

nadenken blog

De laatste dagen circuleert het een na het andere bericht over de brexit van de Britten uit de EU. Jonathan Holslag noemt het ‘de triomf van de Britse onwetendheid’. Hij vervolgde: ‘De hele brexit-campagne bewijst hoe weinig geïnformeerd mensen zijn en hoe weinig kritisch ze denken. En dat is een bedreiging voor de democratie.’ (Knack)
In de 19de eeuw schreef de Deense filosoof Sören Kierkegaard:

Mensen eisen vrijheid van meningsuiting

als compensatie

voor de vrijheid van denken

waar ze zelden gebruik van maken.

Het klinkt heel actueel wat  A. Schopenhauwer  eveneens in diezelfde eeuw verwoordde:

Bij veel mensen ziet men

dat het kijken

gewoon de plaats

van het denken

heeft ingenomen.

Is dat zo? Moest ik in Engeland gewoond hebben, zou ik dan de moeite genomen hebben om, over en door de mediastroom heen, zelf nagedacht te hebben over het doel en de voor- en nadelen van de Europese Unie? Zou ik in de breedte en in de diepte de brexit onderzocht hebben? Of zou ik verdwaasd mijn stem uitgebracht hebben in het kieshokje en de volgende dag met een kater wakker geworden zijn?
Heb ik de vluchtelingenproblematiek ten gronde uitgepluisd, voor ik mijn mening op Facebook postte?
Heb ik het vrije beleven van godsdienst afgewogen tegen de oproep tot verbannen van religie in het openbaar?
Heb ik voetbaltrainer Wilmots eruit getrapt, ook al ken ik zelf de basisregels van het voetbal niet?

Zij die weinig denken

vergissen zich heel veel.

(Leonardo da Vinci)

Hoe ga ik om met al die zin en onzin op sociale media?
Doe ik de moeite om roddels te doorprikken of vind ik denken zo buitengewoon moeilijk dat ik de voorkeur geef aan oordelen (Otto Weiss).

Een leerkracht vroeg eens aan de kinderen in haar klas om aan een groot nijlpaard te denken. Ze beschreef het kolossale dier met veel details. Het was helderblauw met grote witte bollen over heel zijn lijf. De leerkracht liet de kinderen zich dat helderblauwe nijlpaard met witte bollen inbeelden terwijl het rondzwom in de rivier en ploeterde in de modder. Ze benadrukte zoveel mogelijk details. En toen opeens zei de leerkracht: ‘STOP!’ Ze vroeg aan de kinderen om niet meer aan dat blauwe nijlpaard te denken. Maar het was te laat. Het beeld was heel diep in hun gedachten geplant en het was heel moeilijk om aan iets anders te denken. Toen onderwees de leerkracht het belang van gedachten toe te laten zich te nestelen in hun hoofd. Nijlpaarden hebben geen witte bollen en ze zijn grijs. Zoek het maar op.

Om te weten

wat mensen werkelijk denken,

moet men eerder letten

op wat ze doen

dan op wat ze zeggen.

(René Descartes)

Als je in de Afrikaanse wildernis bent moet je het water dat je wil drinken filteren en zuiveren. En dat is geen kleinigheid. Maar er is geen andere manier als leven en gezondheid belangrijk zijn.
Als we filteren verwijderen we kleine onzuiverheden die we kunnen zien. Maar zonder te zuiveren zijn er nog dingen in het water die je ziek kunnen maken. Als je een van die stappen nalaat zijn er gevolgen die niet zo prettig zijn, sommige voel je direct en andere duren wat langer voor je ze ondervindt.
Op die wijze zouden we ook dat wat we opnemen in onze gedachten, ons hart en onze ziel, moeten filteren en zuiveren. De gevolgen van onzuiverheid zijn veel groter als we spreken over gedachten dan als we spreken over water of voedsel.
In een wereld waar het soms lijkt dat niks meer heilig is, waar alles kan en waar bijna geen grenzen meer zijn is het moeilijker EN belangrijker om onze gedachten te zuiveren.

De mens is een denkend wezen. Onze gedachten zijn heel belangrijk.

Thoughts lead to acts,

acts lead to habits,

habits lead to character,

and our character will determine

our eternal destiny.

(Ezra taft Benson)

We zijn vrij om te denken. Geen mens kan onze gedachten lezen. Maar wat we doen is de som van onze gedachten.
We ontwikkelen geen karakter per toeval. Een goed karakter is het resultaat van een voortdurende inspanning in rechtvaardig denken en de rechtvaardige handelingen die uit zulk een denken vloeien. We zijn wat we denken. En als we rechtvaardige gedachten hebben dan zullen we rechtvaardig leven.
We worden wat we denken, wat we toelaten in onze gedachten en wat we toestaan daar te blijven. En dus verkrijgen we uiteindelijk de echte verlangens van ons hart.

Gedachten zijn zo MACHTIG! Zij kunnen ons omhoog stuwen of naar beneden trekken. Of ze kunnen ons laten parkeren op bepaalde aantrekkelijke parkings. Ze kunnen ons helpen om meer christelijk en goddelijk te worden, of ze kunnen ons naar de gevangenschap van slechte gewoontes en verslavingen brengen.
Als we denken aan slechte of verkeerde dingen, is het gemakkelijker om deze gedachten direct uit te bannen, net zoals het gemakkelijker is om onkruid uit te trekken als het nog klein is. Het wordt moeilijker om gedachten en onkruid te verwijderen, als we ze laten rondhangen en wortel laten schieten.

Mensen denken vaak

dat het leven helemaal positief moet zijn

met alles erop en eraan.

Maar het leven kent ook afgronden.

En als je die onder ogen durft te zien,

pas dan heb je echt alles in het leven

en pas dan leef je echt.

(Wilhelm Schmid)

Onze gedachten moeten in evenwicht zijn. Een positieve kijk op het leven is mooi meegenomen. Negatief denken vormt vaak een belemmering voor een positief en gelukkig leven. Het heeft een enorme impact op je gemoedstoestand, je zelfvertrouwen en je gezondheid.

You are the master of your thoughts!

(Linda S. Reeves)

De dingen die we horen, zien en doen worden de dingen waarover we denken. Het wordt allemaal ergens in onze hersenen opgeslagen. Soms kijken we teevee, lezen we een boek of een tijdschrift of wat dan ook, zonder te denken welke woorden of  ideeën er als gevolg daarvan als zaadjes in ons hart en verstand geplant worden.
Een goede voedselvoorraad in onze hersenen aanleggen om onze gedachten te vormen, wat denk je daarvan?
Als we vastraken in het hier en nu en ons perspectief verliezen, is het gemakkelijk om negatieve gedachten te hebben. Goede dingen om over na te denken, ons hart en verstand focussen op wie we zijn en waarom we hier zijn, kan ons helpen om positief te zijn, goede beslissingen te nemen en voorwaarts te streven.

Lezen voorziet de geest van kennismateriaal,

het is door ons denken

dat we ons eigen maken

wat we lezen.

(John Locke)

Alles vindt zijn oorsprong in een gedachte. Een wijde blik verruimt ons denken. David J. Schwartz zei: ‘ Laat geen ideeën ontsnappen. Schrijf ze neer. Elke dag sterven er duizenden ideeën omdat ze niet aan het papier worden toevertrouwd. Mensen met een creatieve en alerte geest weten dat een briljant idee elk moment van de dag kan opduiken. Laat het niet ontsnappen, anders vernietig je de kracht van het denken.’

Neem tijd om te denken.
Slik niet alles zomaar.
Zet dingen op een rijtje.
Filter en zuiver.
Positief, negatief of creatief.
Wat een ander ook denkt over jou,
je bent wat je zelf denkt.

Een druppel inkt

kan miljoenen aan het denken zetten.

(Lord George Byron)

Ik stel me voor dat je een mailtje van deze blog hebt gekregen, of dat je een bericht las op Facebook, en dat je de titel leest, even doorscrollt, alles leest, of hier en daar een stukje. Misschien heb ik je verrast met nieuwe inzichten en standpunten… Misschien heb ik je laten nadenken.

Vakantie!

vakantie blog 2

Vakantie, wat is dat?

In het woordenboek lees ik dat vakantie een periode is van een aantal dagen waarin je vrij bent en niet hoeft te werken. Vandaar dat er velen zijn die na hard werken naar vakantie uitkijken!

Een tweede betekenis volgens dat serieuze boekje is dat vakantie een verblijf is buiten de eigen woonomgeving voor ontspanning of plezier. Vandaar de monsterfiles op de snelwegen!

Als je zegt dat je op vakantie gaat, dan geef je aan dat je naar een vakantiebestemming vertrekt. Die bestemming varieert van mijlenver weg tot Graskant of Nieverans (op zijn Frans uitgesproken).

Ik ga dit jaar

op vakantie naar Zicht.

Waar ligt dat?

…Weet ik niet,

maar in de krant stond

‘Mooi vakantieweer in zicht!’

Als je zegt dat je met vakantie bent, dan kan dat betekenen dat je thuis vakantie viert.

Dat ‘vieren’ vind ik mooi uitgedrukt. Vakantie niet gewoon vinden, of een verworven recht, maar iets om te vieren!

In het woord vakantie zit het stukje ‘vacant’. Dat betekent leeg, open, onbezet en vrij. Daar zou vakantie om moeten gaan: een periode je dagelijkse routine openbreken zodat er veel vrije ruimte komt. Maar als ik zo om me heen kijk, zijn de vakanties druk bezet, en helemaal niet leeg.
Ik hou niet van overvolle stranden waar je je handdoek niet kwijt kan en waar de geur van zonnecrème de zilte geur van het zeewater grotendeels maskert. Ik hou ook niet van drukke toeristische plaatsen waar het culturele erfgoed verstopt zit achter een meute foto’s – trekkende haastige passanten.
Er zijn mensen die zulke plaatsen juist opzoeken en het geweldig vinden, maar ik wil tijdens de vakantie dingen kunnen loslaten, om zo mijn eigen innerlijke ik te helen en op te laden.

Vakantie is volgens mij bedoeld om nieuwe krachten op te doen en het leven op een andere manier te benaderen. Daarom vind ik het Engelse woord voor vakantie zo mooi: holidays. Letterlijk: heilige dagen nemen.
Misschien vindt dat woord de oorsprong in het feit dat de mensen vroeger alleen de zondag een beetje vrijaf hadden. Ik geloof wel dat vakanties heilige momenten kunnen opleveren en niet alleen als je de stilte opzoekt in een oude abdij.

Het is alleszins zo dat het woord ‘vakantie’ nog niet zo lang in het woordenboek van de gewone man staat. Vanaf 1920 voerden enkele grote fabrieken in het Antwerpse enkele dagen vakantie in voor hun personeel.
In 1938 werd het recht op vakantie uitgebreid tot alle Belgische werknemers. En in 1963 werd een derde vakantieweek ingevoerd. Tachtig jaar geleden werd één week ‘betaald verlof’ voor iedereen werkelijkheid.
Ik heb daar niet zo bij stil gestaan, vakantie hebben is iets vanzelfsprekend geworden. Voor mijn grootouders was een dagje naar zee al een uitzondering. Mijn eigen ouders gingen voor de eerste keer een weekje naar Heist-aan-zee toen ik tien jaar was. Ik herinner me nog dat het veel regende en dat mijn kleine zus verloren gelopen was op het strand – met alle paniek en angst erbij. Ik weet ook nog dat ik met mijn zakgeld het spel ‘Monopoly’ gekocht had in plaats van strandballen en emmers met schopjes. Maar die aankoop zal wel beïnvloed geweest zijn door het natte weer toen (jaja, het regende toen ook al dikwijls).

In de arbeidersbuurt waar ik opgroeide, was een vakantie in het buitenland zeldzaam. Spanje en de Provence waren exotische namen waar wij als kinderen uren over konden fantaseren. Ik merkte toen echter al dat afgunst nooit vakantie neemt (Francis Bacon). Hoe verder je op reis ging, hoe meer  je bewonderd werd door je omgeving.

Het duurde nog tot ik veertien jaar was voor ik naar het buitenland op vakantie ging. Dat was met de ziekenbond, naar Zwitserland. Ik stond tussen een heleboel meisjes met een kartonnen valiesje nerveus op de nachttrein te wachten. Ik had een berglandschap op mijn valiesje geschilderd. Best wel cool, maar ik denk dat de jeugd nu liever hun vakantiekleren in een Samsonite – koffer of een Kipling – rugzak wringt. Veel spullen konden wij niet meenemen, want op een kartonnen koffertje gaan zitten was uitgesloten.
In ieder geval belette die kartonnen valies niet dat ik geweldige nieuwe indrukken mee naar huis kon nemen.

Collect moments

not things.

Vroeger gingen we heel zuinig om met het fotorolletje in onze camera. We moesten altijd afwegen of het wel de moeite waard was om een beeld te vereeuwigen. Want na de twaalfde foto kon er immers nog een dertiende of veertiende hoogtepunt komen. Ik hield niet van een filmrolletje van 12. Soms had je geluk en kon er nog een foto bij, maar meestal stond die laatste foto niet op de afdrukken die je enkele weken later bij de fotograaf ging ophalen.
Nu maakt een klikje meer of minder niet veel uit. Maar het is wel een heel werk om uit honderden digitale foto’s een album te maken waar je meer plezier aan zal hebben, dan aan de harde schijf die je toch niet meer bekijkt, of die je niet meer weet liggen.

Ik las eens ergens dat vakantie ook een periode zou kunnen zijn om recreatief bezig te zijn. Recreatie … herschepping.
Je leven even letterlijk en spiritueel recreëren, herscheppen:

In plaats van van hot naar her te rennen: uitslapen, je uitrekken en uitgebreid ontbijten.
In plaats van een overvolle agenda: doen wat je leuk vindt en in de tuinzetel figuren ontdekken in de wolken.
In plaats van haast en drukte: vrienden uitnodigen en een middagdutje doen.
In plaats van alles te regelen: je eens laten bedienen, zand tussen je tenen voelen en op onbekende wandelpaden je schoenafdruk achter laten.

We zouden eigenlijk altijd vakantie moeten hebben.

We zijn er voor geschapen.

Maar waar moet je dan nog naar verlangen?

Simon Carmiggelt

Altijd vakantie hebben is zoals alle dagen kerst vieren. We zouden het niet meer waarderen, saai vinden, of misschien zelfs willen verwijderen. Een gezonde afwisseling tussen aan de ene kant werken, je inzetten voor een ander en aan de andere kant vakantie en vrije tijd, dat levert volgens mij de meeste voldoening op.

Vakantie verloopt ook niet altijd zoals we het zouden willen. Het woord ‘vakantiestress’ bestond voor mijn grootouders nog niet. Ze vulden hun spaarzame vrije tijd eerder in met het genieten van kleine dingen en de jaarlijkse kermis met vlaaien en worsten.
Voor we vertrekken moeten we van alles voorbereiden: kleren wassen en strijken, koffers inpakken, het huis schoonmaken, boodschappen doen, een oplossing voor huisdieren zoeken.
En onderweg kan het stressduiveltje ook nog op onze schouder zitten. Kibbelende of zieke kinderen in de auto, een afslag missen, files… Je wordt er bijna gek van.

Er is maar één ding erger

dan rijden met een caravan:

rijden achter een caravan.

Nu is voor veel mensen op vakantie gaan geen keuze meer, maar een moeten. Iedereen gaat immers op vakantie. De sociale druk om de hipste reis te maken is groot. Facebook en Instagram hebben dit nog verder in de hand gewerkt met een toestroom van de meest exotische foto’s ooit.
En als je al een keuzeverlamming hebt als je naar de tandpasta kijkt in een warenhuis, welk gevoel krijg je dan als men je poeslief vraagt: ‘Welke vakantie doe jij dit jaar?’

Hoewel voor veel landen het verschijnsel vakantie economisch gezien van groot belang is, krijg ik soms een vakantiekramp bij de keuzelijst die ik voorgeschoteld krijg:

Een bootvakantie, cultuurvakantie, creatieve vakantie, taalvakantie, sportvakantie, fietsvakantie, natuurvakantie, schildervakantie, muziekvakantie, strandvakantie, rugzakvakantie, thuisvakantie, werkvakantie, …

Godfried Bomans zei het heel eenvoudig:

De kunst van het leven

is thuis te zijn

alsof men op reis is.

Vakantie moet niet veel kosten, met een portie creativiteit kan je dichtbij een topper in je herinneringen creëren. Wat dacht je van kamperen in je eigen tuin? Of kriebelbeestjes zoeken in je eigen straat? Een filmavond thuis? Wandelen in het veld om de hoek? Voor je vrienden je buurt gidsen?
Maar als je er dan toch geld aan wil spenderen:

Travel is the only thing

you can buy

that makes you richer.

In mijn brein is een kamertje met vakantierijkdommen opgeslagen. Piep je even mee? Als je de deur opent dan zie je:

Het gevoel van vrijheid, van zon, zee en strand.
Mijn voeten in het warme zand, schelpjes verzamelen en een lekker ijsje van het karretje.
Een hitlijst van vakantie- en kampliedjes, kampvuur en marshmallows.
Zonnecrème en insectenbetenzalf, vervelde huid en rode bolletjes.
De geur van lavendel en in houtvuur gebakken pizza.
Waterdruppels op mijn huid na een baantje of twee rustig zwemmen.
Het geruis van de golven en de stilte op een bergtop.
Alpenweiden, koeien en eeuwige sneeuw.
Meesterlijke bouwwerken, en eeuwenoude kunstwerken.
Wonderlijke culturen, ver en dichtbij.
Keuvelen met mijn buren en spelen met mijn kleinkinderen.
Hand in hand met mijn geliefde op onbekende wegen.
Lachende mensen en lachende kinderogen…

Iedereen heeft wel zo’n kamertje in zijn hoofd. En dat is ook het mooie van vakantie, de herinneringen die je meebracht kan je zomaar weer oproepen. Een foto, een souvenir, een liedje of een geur, dat kan de herinnering nog versterken.
Ik weet dat die herinneringen de bloemen in de winter van mijn leven zullen zijn. Ik kan ze nu nog volop kweken.

Nog een doordenkertje van P. Sookdhew om af te sluiten:

De meesten van ons denken beter na

over wat we met twee weken vakantie gaan doen,

dan over wat we met de rest van ons leven gaan doen.

Tja, vakantie is nu eenmaal een korte periode tussen plannen en herinneren. Ons leven is meer dan vakantie alleen. Als een lach directe vakantie is, dan kunnen alle dagen een vakantiegevoel geven, ook als het regent.