Maand: juni 2017

Anderen en jezelf ontmoeten.

linda 2 reacties

Heb je al eens goed naar mieren gekeken? Niet naar zo ééntje, of twee, die in jouw keuken op zoek gaan naar zoete voorraden, maar naar een hele nest tezamen.
Die ene (of enkele) in mijn keuken zijn geen lang leven beschoren (kwestie van de wetten in huis), maar buiten, in de natuur, is het fascinerend om die beestjes heen en weer te zien wriemelen. De mieren in mijn tuin zijn altijd druk bezig. Ik zie ze onder stenen, onder struiken en zelfs zomaar midden in het gras. Sommigen slepen met een dennennaald – vraag me niet waarom, misschien maken ze er wel een mierenbezem van. Met wat geluk zie ik ze een dode vlieg naar hun nest slepen – geen wonder dat ze mijn keuken liever bezoeken. Af en toe merk ik een hele mierenstraat op: ze kruipen allemaal snel achter elkaar – net als auto’s tijdens het spitsuur op onze wegen. Maar heel soms gebeurt het dat twee mieren blijven staan. Ze voelen met hun voelsprietjes aan elkaar en het lijkt alsof ze kennismaken.

Ik moest aan ons, de mensheid, denken. We zijn ook allemaal druk bezig in onze nesten. We slepen voedsel, kleding en allerlei andere nuttige en nutteloze dingen ons huis binnen. We stappen achter elkaar op het voetpad en wachten in een rij aan de kassa. Maar af en toe staan we ook stil, geven een hand of een knuffel, slaan een praatje, of stappen arm in arm verder.
In ons leven kruisen we geregeld het pad van een ander mens.
Soms is het een toevallige ontmoeting.
Zo ontmoette ik onlangs een vroegere klasgenoot die het heel grappig vond dat ik rimpeltjes had (het was meer dan 30 jaar geleden dat we elkaar gezien hadden).
Toevallige ontmoetingen kunnen heel leuk zijn, maar soms ook heel vervelend. Op reis kan je fantastische mensen ontmoeten aan de ontbijttafel, in een museum, aan het zwembad, op een bergtocht, … Ik hou mooie herinneringen aan koppels die op vakantie even mijn pad kruisten: de fijne gesprekken, de grapjes aan tafel, de politieke babbel.
Maar af en toe was zo’n toevallige ontmoeting ook ronduit verschrikkelijk. Je herkent misschien ook wel de situatie dat onbekende mensen naast je komen staan tijdens een receptie en alleen maar zelf aan het woord zijn, of kritiek voeren op van alles en iedereen. Als ik denk dat ik genoeg ‘geleerd’ heb uit die situatie, dan pas ik heel discreet de ‘verdwijntruc’ toe in de hoop dat een andere ontmoeting aan dat tafeltje wat verder véél meer voldoening zal geven.

Als je iemand ontmoet
wiens ziel niet op één lijn zit met de jouwe,
zendt deze dan je liefde en ga verder.
(onbekend)

Naast de toevallige ontmoeting heb je ook de vluchtige, zoals gisteren, toen de Bofrostman aan de deur belde en ik te veel ijsjes voor in de diepvries kocht van hem (misschien zat zijn verkopersglimlach er voor iets tussen, maar ik verdenk eerder de hitte waar de zon al enkele dagen te kwistig ons landje mee bedient).
In elk geval, vluchtige ontmoetingen hebben we heel dikwijls: met de postbode, de bakker, de beenhouwer, de kassierster,… noem maar op. Heel veel mensen kruisen vluchtig ons levenspad, zoals medepassagiers in een trein bijvoorbeeld. Maar kunnen we dat een ‘ontmoeting’ noemen? Ik denk meestal niet, soms wel. Zoals die onbekende dame die, net voor ze van de trein afstapte, naar me toestapte en glimlachend zei: ‘Proficiat mevrouw met uw kinderen, dat zie je niet zo gauw meer op de trein.’
Mijn dag was goed, en niet alleen omdat ze me jonger schatte – het waren mijn kleinkinderen- maar gewoon omdat een onbekend iemand waardering uitsprak.
Een woord van dank, een goedkeurende blik, een glimlach, een blijk van waardering, … dit alles maakt een ‘vluchtige ontmoeting’ de moeite waard.

Het is heerlijk
de blik van een vriendelijk mens te ontmoeten.
(Euripedes)

Er zijn ook ontmoetingen die we plannen, sommige zelfs op heel geregelde basis. Ik denk aan familiefeestjes, vriendenbezoekjes, en zelfs doktersafspraken. Die laatste ontmoeting is misschien wat afstandelijker, maar kan ook boeiend zijn en in veel gevallen levensnoodzakelijk.
Maar zelfs een geplande ontmoeting is dikwijls geen èchte ontmoeting.
Wanneer kan je spreken van een echte ontmoeting? Volgens mij moet die voldoen aan een paar punten:
– de persoon ècht zien,
– ècht luisteren,
– willen ontdekken en de moeite doen om te weten te komen waar die persoon voor staat, waar hij voor gaat, wat hij belangrijk vindt, wat er in hem leeft.

In een echte ontmoeting zit dus een hele opdracht, een spontane ongedwongen opdracht. Het is geen huiswerk, of een lijstje afwerken, maar diepe menselijke interesse. Prinses Diana zei:

Ik wist wat mijn werk was;
het was er op uit te gaan
en de mensen te ontmoeten
en van hen te houden.

Is dat niet het werk van elke mens?
Wat zijn zo een paar van die echte ontmoetingen in mijn leven geweest?
Eerst en vooral springt er de ontmoeting van mijn man omhoog. Ergens in Averbode ontmoette ik een knappe jonge man met donker haar en blauwe vriendelijke ogen. Na een eerste aarzelend gesprek volgden er veel meer. Deze ontmoeting is nog steeds niet afgelopen. Ze is breder, dieper, ruimer en mooier geworden dan die eerste toevallige ontmoeting. Na 40 jaar huwelijk kijk ik nog steeds in de mooie ogen van mijn man. Ik doe mijn best om goed naar hem te luisteren. Mars en Venus zijn in die 40 jaren al veel dichter bij elkaar gekomen. Ik weet zo stilletjesaan wel wat er leeft in mijn beste maatje en ik weet waar hij voor staat. Maar ik wil dingen in zijn ziel blijven ontdekken. Die eerste ontmoeting met mijn man is een samensmelting geworden die zich tot in de eeuwigheid zal uitstrekken.

When men and women are able
to respect and accept their differences,
then love has a chance to blossom.
(John Gray)

Bij echte ontmoetingen denk ik ook aan mijn echte vrienden: die speciale klasgenote, die meelevende collega, geestelijke reuzen in de kerk, … Soms lopen onze wegen nog dicht bij elkaar, soms hebben ze een andere wending genomen, en soms hebben onze paden zich weer gekruist. Er zijn diepe wekelijkse ontmoetingen geweest met veel ‘meidengeklets’, ‘filosofisch gebabbel’, en  zielverheffende gesprekken.
Sommige van die ontmoetingen kregen een vervolg in de nieuwe technologie, anderen zijn verwaterd en opgedroogd. Soms, als onze levenspaden weer kruisen en er een ontmoeting – gepland of verrassend- gebeurt, dan vallen tijd en afstand weg en knuffelen onze lichamen en zielen alsof er nooit een verwijdering was.

Onder echte ontmoetingen vallen natuurlijk ook de interacties met mijn kinderen en kleinkinderen. Toch blijft het opletten dat ook die samenkomsten uit mijn ziel moeten komen.

De ontmoeting met een goed mens
blijft altijd een mooie herinnering in ons leven.
(André Demedts)

Misschien moeten we ook wat meer durven in onze ontmoetingen. Sommige mensen zijn heel sociaal, maar anderen koesteren het eiland-gevoel. Ik zit er zo’n beetje tussen en heb af en toe wel een duwtje nodig. Zo was onlangs een Amerikaans gezin op zoek naar onderdak voor een paar dagen. Het ‘zouden we’ of ‘zouden we niet’ spelletje werd een ‘Ja, we doen het!’
Onbekende mensen gepland ontmoeten is een aftasten en aanvoelen. Het naambordje met een glimlach aan de uitgang van een station opende de deuren van zien, luisteren en ontdekken. Het zorgde voor een verrijkende ontmoeting en  een nieuwe vriendschap. Onze paden hebben even gekruist, de herinneringen zullen nazinderen.

Laten we elkaar altijd ontmoeten met een glimlach,
de glimlach is het begin van de liefde.
(moeder Teresa)

Ik wil het nog over twee andere ontmoetingen hebben die heel belangrijk zijn: die met God en die met onszelf.
Beide ontmoetingen kunnen gepland zijn, maar kunnen evengoed verrassend toevallig gebeuren. Beide zullen nooit vluchtig zijn, maar een onuitwisbare indruk achterlaten.
Er zijn mensen die God ontmoeten in de grootste pijn en hartzeer, in de bitterste omstandigheden; anderen ontmoeten hebben in de grootste schoonheid en vreugde. Weer anderen zoeken hem zelf op. Ik heb God ontmoet in deze drie situaties: in een ziekenhuis, in een rouwproces, in een lieflijke bergvallei, aan zee, in onze tuin, in Gods huis.
Een ontmoeting met God moet aan dezelfde voorwaarden voldoen als met een menselijke ontmoeting. Je moet Hem zien, naar Hem luisteren en Hem ontdekken.
Een ontmoeting met God verandert je leven, compleet. Een ontmoeting met God hoeft niet eenmalig te zijn, maar kan de eeuwigheid omvatten.
Ik denk dat voor we God ooit kunnen ontmoeten we eerst onszelf moeten ontmoeten.
Jezelf ontmoeten is geen gemakkelijke opdracht. Multatuli schreef al:

Ik wou mezelf gaarne eens ontmoeten om te weten hoe ik me beviel. Maar ‘k moet bijzonder goed gehumeurd wezen op die dag, want ik hou niet van onaangenaamheden.

De spiegel toont slechts één aspect van ons zijn, maar wel een waar de media het meest belang aan hecht. Het is goed om eens een gesprek met je spiegelbeeld te voeren (misschien best een tijdstip kiezen dat je alleen bent, of men denkt nog dat je te lang in de zon gezeten hebt). Durf jij jezelf de volgende vragen stellen? En, deze lijst is zeker niet compleet:

Ben ik dat écht? Of verberg ik me onder allerlei crèmes en kleurtjes?
Laat ik Facebook bepalen hoe ik eruit zie?
Wie ben ik eigenlijk?
Waar sta ik voor?
Ben ik gelukkig?
Wat maakt me gelukkig?
Wat maakt me ongelukkig?
Kan ik daar zelf iets aan doen?
Waar leef ik voor?
Wat vind ik belangrijk?
Op wie wil ik echt lijken?
Moet ik iets veranderen?

Jezelf ontmoeten, daar is durf voor nodig. Mensen deinzen nergens zo voor terug als voor een ontmoeting met zichzelf (Fritz Muliar).

Een gesprek met jezelf voeren kan een hele openbaring zijn. Het kan een opluchting zijn. Het kan het begin van een nieuw leven zijn. Het kan bevrijdend zijn. Het kan bevestigend zijn.
Jezelf ontmoeten opent de weg naar echte ontmoetingen.

Alleen wie bij zijn eigen zelf is gekomen,
kan de ander werkelijk ontmoeten.
(Martin Buber)

De zomertijd is een unieke tijd om vluchtige ontmoetingen een kleurtje van begrip en liefde te geven, om toevallige ontmoetingen de kans te geven een gouden randje toe te voegen aan je leven, en om diepe, echte ontmoetingen tijd en zuurstof te geven.
Ik ben dankbaar voor alle ontmoetingen in mijn leven. Voor de bittere, omdat ze me iets leerden over mezelf en de wereld om me heen. Voor de zoete, omdat ze me verfristen, opbouwden en versterkten.

We ontmoeten mensen niet bij toeval.
Zij kruisen ons pad voor een reden.

Ik kijk ook uit naar een ontmoeting die nog in de toekomst ligt: het weerzien met mijn overleden familie en vrienden. Ik weet nu al dat die ontmoeting heel intens zal zijn.

Zullen wij elkaar ontmoeten aan de overzij van ’t meer?
Waar de golven zachtjes kabb’len, want daar zijn geen stormen meer.
Ja, ik zal, ja, ik zal, ja, ik zal u daar ontmoeten
en met blijdschap u begroeten aan de overzij van ’t meer.
(Horace L. Hastings)

Ik wil deze vakantiemaanden mijn vluchtige, toevallige en geplande ontmoetingen kruiden met echtheid. En jij?

Geniet van het leuke filmpje en de prachtige lofzang:

Wat heet ‘gelukkig zijn’?

linda Een reactie plaatsen
gelukkig zijn in de Dolomieten

Mensen die me goed kennen weten dat ik me gelukkig voel als ik kan lezen. Voel je even mee?
Ik … onder een blauwe hemel met hier en daar een witte kerosinestreep,
Ik … in de schaduw van een bladerdak met honderden kastanjeblaadjes,
Ik … alleen in een kleine groene oase van rust,
Ik … met klaterend water en een zanglijster op de achtergrond,
Ik … met een leesbril op mijn neus,
boek in een hand,
papier en pen binnen handbereik,
Zalig gewoon!

 

Op een van die gelukkige ontspanningsmomenten las ik ’t volgende:

‘Alles wat ze (school) ons bijbrengen, mon ami, is een afleidingsmanoeuvre. Binomiale formules, citroenzuurcyclus, Franse grammatica, perspectief tekenen, eisprong, driesprong, continentenverschuiving, haplotypering – allemaal bedoeld om te zorgen dat geen van ons op het idee komt om te vragen: ‘En hoe is het als je sterft? Hoe vind je een huis? Hoe vind je de juiste vrouw? Wat is de zin van het leven? … Weet je, mon ami, ze verzwijgen het belangrijkste voor ons.’
‘En dat is?,’ vraag ik.
‘Hoe we gelukkig worden.’
‘Nee, dat is het niet. Ze verzwijgen voor ons hoe we merken dat we gelukkig zijn.’
(Nina George in ‘Duizend kleuren blauw.’)

Merken jullie het wanneer je gelukkig bent?

Er wordt veel over geluk en gelukkig zijn gezongen en geschreven. Kunnen we geluk zoeken, of moeten we het zelf maken? Wat maakt een mens gelukkig? Is plezier geluk? Brengt geld geluk? Kan je gelukkig zijn als je ziek bent? Zijn anderen zoveel gelukkiger als jij? Kunnen we uberhaupt in deze wereld nog wel echt gelukkig zijn?
Geluk laat zich niet zomaar vangen, zelfs niet met de voorzichtige inspanning zoals een kind een vlinder probeert te vangen in een vlindernetje. Ook niet met eindeloos geduldig wachten zoals een visser bij zijn lijn. Geluk vliegt of zwemt niet zomaar rond in ons zelfgemaakt of ingebeeld paradijs. Ons leven zit vol pijn en tegenslag. Geluk vind je niet, geluk moet je zelf maken. Is dat niet een geweldig feit? Geen enkele super rijke, super geleerde, super popster, super sportman, super economist, super politieker, super filosoof, geen enkel mens kan geluk kopen, of afbakenen, of egoïstisch voor zichzelf opeisen. Geen enkel mens, alleen jij, bepaalt of je gelukkig wil zijn.

Happiness and joy come
from what a person is,
not from what he or she possesses
or appears to be.
(Dallin H. Oaks)

Ik heb eens gelezen (ja, wat dacht je) dat wetenschappers ontdekt hebben dat iedereen een zogenaamd vast gelukspunt heeft, een persoonlijk geluksniveau. Bij de ene mens ligt dat wat hoger dan bij de andere. Maar de mens is in staat om zijn vaste gelukspunt te verhogen. Je bent zelf de sleutel tot je geluk. Alles wat je doet, zegt, denkt en voelt heeft een invloed op je gelukkig zijn.
Marci Shimoff (co-auteur van Chicken Soup for the Woman’s Soul) heeft een boek geschreven over geluk: ‘Happy for no reason’. Daarin schrijft ze dat we bepaalde gewoontes in ons leven dienen te ontwikkelen om gelukkig te zijn. Ze gebruikte de metafoor van een huis om die gewoontes in zeven belangrijke aspecten van het leven toe te passen:
De fundering: het nemen van verantwoordelijkheid over je eigen geluk,
vier hoekstenen: je gedachten, hart, lijf en ziel.
Het dak wat voor een geïnspireerd leven staat.
En de tuin met mensen die ons omringen.

Ik moest bij haar indeling denken aan een uitspraak van Joseph Smith:

Happiness is the object and design of our existence,
and will be the end thereof,
if we pursue the path that leads to it;
and that path is virtue,
uprightness, faithfulness, holiness,
and keeping all the commandments of God.

We zullen gelukkig zijn als we de weg volgen die ernaar toe leidt.
In de Schriften staat dat ‘ goddeloosheid nooit geluk bracht (Alma 41: 10). Wat voor moois de reclame ons ook wil laten geloven, er is geen geluk te vinden in alcohol of drugs, alleen verslaving. Er is geen geluk in geweld, alleen pijn en verdriet. Er is geen geluk in seksuele ontrouw, pornografie en andere misbruiken van die goddelijke gave, alleen afstomping en degradatie van de ziel. Wat de glitter van Hollywood ook voorschotelt, je hebt zelf de verantwoordelijkheid voor je eigen leven en hoe je dat ervaart.

Het geheim van geluk is vrijheid
en het geheim van vrijheid is lef.
(Thucydides)

De mens heeft de vrijheid om keuzes te maken, maar je draagt ook de verantwoordelijkheid voor die keuze. Het leven bestaat uit keuzes, je geluk is afhankelijk van de keuzes die je maakt. Heb de moed om goede keuzes te maken. Iedereen heeft al eens spijt van gedane keuzes. Soms moet je het verleden kunnen vergeten, loslaten, om dan opnieuw keuzes te nemen die je gelukkig maken.

Eén van de hoekstenen waarover Marci het had, zijn onze gedachten, onze waardigheid. Op het pad naar geluk zijn we eerlijk met onszelf. ‘Om gelukkig te zijn, moet je een beetje uit de spotlights blijven, anders verbrand je je aan de zon en komen je vleugels los, zoals bij Icarus. En dan val je van hoog. Het is alsof de media ons in een sjabloon willen drukken van succes, en voor sommige mensen is dat oké: die zijn getalenteerd, maar sommigen zijn dat niet en die voelen zich ongelukkig. Wees dankbaar voor wat je hebt’ (Dirk De Wachter)
We zullen gelukkiger zijn als we een eerlijk beeld van onszelf geven en als we naar ons geweten luisteren. Iemand zei eens: ‘Ik ben het gelukkigst als ik geen knagend geweten heb.’

Het gaat niet om de plek, noch de omstandigheden,
alleen de eigen gedachten, de eigen geest,
kan ervoor zorgen dat iemand
gelukkig of ongelukkig is.
(Roger L’Estrange)

Je gedachten kunnen je maken of breken. Geef gedachten die je beperken geen kans om een negatieve invloed uit te oefenen. Zoek iets waar je goed in bent, wat je graag doet. Als je je creatief inzet, dan voel je je gelukkiger. Want dan moet je wel bij je eigenste ik naar binnen gaan en dan vergeet je de wereld om je heen.

Nog hoekstenen waren ons hart en onze ziel, symbolen van onze gevoelens en liefde. We zijn gelukkig als we kunnen liefhebben. Blijvende relaties en vriendschappen maken echt gelukkig.
Als ik aan bepaalde mensen denk, dan verschijnt er bijna automatisch een gelukzalige glimlach rond mijn mond.

Als ik zo eens om me heen kijk en het dichte en verre nieuws volg, dan besef ik dat geluk ook is om zelf goed en slecht te kunnen herkennen. Daardoor zullen er goede keuzes gemaakt worden.
Mensen die een doel en een missie hebben in hun leven en er trouw aan blijven, zijn gelukkige mensen. Observeer maar eens vrijwilligers in rusthuizen, in scholen, in musea enz. Je zal een ander perspectief op geluk krijgen.
Je hebt het misschien al dikwijls gehoord, maar jezelf ontwikkelen is belangrijk om gelukkig te zijn. Je persoonlijkheid, je karakter opbouwen, maakt gelukkig. Je kan alleen gelukkig zijn, wanneer je de persoon wordt die je echt bent. Leef niet het leven van een ander. Je zal gelukkig zijn als je blijft werken aan je persoonlijke groei, op wat voor gebied ook.
Confucius zei:

Er is vaak verandering nodig
om altijd gelukkig of wijs te zijn.

Ik schreef in het begin van dit bericht dat het pad naar geluk ook heiligheid en het onderhouden van Gods geboden is. Voor je nu stopt met verder lezen of je wenkbrauwen optrekt, zal ik het even anders formuleren:

Wanneer je wilt dat anderen gelukkig zijn,
toon dan mededogen.
Wanneer je zelf gelukkig wil zijn,
toon dan mededogen.
(Dalai Lama)

Kijken naar mensen om ons heen en hen trachten te helpen is een geluksbrenger. Geluk vindt zijn wortels niet in een egoïstisch leven, je oogst wat je zaait. Ralph Waldo Emerson zei het op deze manier: ‘Het geluk is een parfum: wij kunnen het niet over een ander uitstorten zonder dat er een paar druppels op onszelf vallen.’Druppels van geluk zijn je zegeningen tellen en dankbaar zijn om wat je hebt. Materiële dingen brengen geen echt geluk. Iemand schreef eens: ‘Waar ambitie eindigt, begint het geluk.’ Ambitieus zijn en streven naar rijkdom is niet slecht, zolang het geen obsessie wordt. Phil Bosmans zei het perfect:

Bij het zoeken naar de diepste reden van menselijk geluk
heb ik nooit geld gevonden,
het bezit, de luxe, het niets doen, het profiteren, het feesten.
Bij gelukkige mensen vond ik aan de basis altijd
een diepe geborgenheid en een spontane vreugde
om kleine dingen
en een grote eenvoud.

Misschien heb ik het gelukkig zijn teveel in hokjes gepropt. Leo Tolstoy zei echter: ‘Gelukkige families zijn allemaal hetzelfde, terwijl iedere ongelukkige familie op haar eigen manier ongelukkig is.’
Misschien kruipt na dit alles te lezen er een gevoel bij jou omhoog van Yes! Ik kan best gelukkig zijn!
Of is het eerder Nee! Dat kan niemand!
Voor deze laatsten nog een stukje uit ‘The King and I’:
De koning van Siam lag op sterven en Anna’s dochter vroeg:

‘Was he as good … as he could have been?’
Anna answered: ‘I don’t think any man has ever been as good … as he could have been – but this one tried.’

Het lijf en de tuin Van Marci blijven nog onbesproken. Wat kan ik zeggen over het lijf? We weten allemaal voor ons lichaam zorgen, gezond eten en voldoende bewegen, ons gelukkig stemt.
En de tuin van Marci: onze tuin, ons huis, zijn dat plaatsen waar we gelukkig zijn? Je huis moet niet in de modeboekjes kunnen staan, maar je een geluksgevoel geven vanaf je de deur opent (ook al wacht er een berg was, of strijk). Versier je huis en je tuin met familie en goede vrienden. Een gelukkig gezin en echte vrienden zijn zijn onmisbaar op ons pad naar geluk.

Een mens beseft pas veel later hoe gelukkig hij wel was, … toen de kinderen klein waren, … toen hij een prachtig lichaam had, … toen hij nog goede ogen en oren had, … toen hij nog kon werken, … toen …
Stel dat gevoel niet uit! Ga naar buiten, geniet van de zon of van de schaduw, lach met je kinderen of je huisdier, laat een boek je leven veranderen, denk na over het pad dat jij mag bewandelen, en toast samen met Toon Hermans op jouw geluk:

De zon schijnt.
Je loopt in een schitterend landschap van mooie bomen,
en vers jong groen gras.
De hemel is blauw.
Je voelt je sterk en gezond
Blijf dan eens staan in dat landschap en geef je
eens rekenschap van dat geluk.
Je hoeft het niet af te kloppen.
Integendeel.
Geluk kan je vieren.

 

Echte vaders, meer dan ooit nodig in onze wereld.

linda Een reactie plaatsen
Lead me, help me, walk beside me

Kennen jullie Tim Ballard, de stichter van O.V.R. (Operation Underground Railroad)? Ik las zijn verhaal in het boek ‘Dads who stay and fight’ van Greg Trimble.
Tim Ballard heeft bijna 700 kinderen uit veel verschillende landen kunnen redden uit seksslavernij. Het is een gevaarlijke onderneming en het begon allemaal toen Tim Guesno Mardy ontmoette.
Guesno Mardy’s tweejarig zoontje Gardy was op een zondag ontvoerd. Tim, zelf vader van zeven kinderen, voelde de pijn van Guesno en besloot alles op alles te zetten om de kleine Gardy te vinden. Tim en zijn team reisden naar Haïti (waar Guesno woonde)  en verrichtten undercover heel wat onderzoekingswerk. Ze konden 28 kinderen bevrijden uit het slavencircuit. Het was een bitterzoet moment: 28 kinderen waren ontsnapt aan een meest gruwelijke toekomst, maar Gardy was er niet bij. Met gebogen hoofd aanhoorde Guesno het nieuws, maar toen glimlachte hij en vroeg: “Waar zijn de 28 kinderen?”
“Op een veilige plaats”, antwoordde Tim.
Toen zei Guesno: “Besef je wel, dat als jij nooit naar hier was gekomen om mijn kleine Gardy te zoeken, deze 28 kinderen misschien nooit gered zouden zijn? Als ik mijn zoon moet opgeven om deze 28 kinderen te redden, dan is dat een last die ik gewillig ben te dragen.”
Tim besefte dat Guesno Mardy, ondanks zijn onvoorstelbaar groot verdriet, een goddelijke eigenschap toonde. Tim moest denken aan Jezus Christus, Zijn verzoening en het offer van een liefhebbende Vader.
Guesno houdt momenteel een weeshuis open en werd letterlijk een vader voor de vaderlozen.
Tim Ballard heeft sinds die reddingsoperatie al honderden kinderen gered. Zo’n driehonderd slavenhandelaars en pedofielen zijn door hem achter de tralies beland, zodat honderden kinderen niet meer gered moeten worden uit de handen van deze criminelen.
De wereld heeft vaders nodig als Guesno Mardy en Tim Ballard.

To be a good father
is the most manly
and godly thing
a man can do
in this life.
(Tim Ballard)

Er was nog nooit een tijd in de geschiedenis van deze wereld dat goede vaders meer dan nodig zijn.
En daarom een oproep aan alle vaders: biologische, stief-, plus-, pleeg- en adoptievaders. Ik weet niet of veel mannen mijn blog lezen, maar de vrouwen kunnen deze tekst wel doorgeven 🙂
Ik heb zeker niet alle wijsheid in petto, maar ik draai toch al een paar deccenia observatiejaren mee, dus …
Hier gaan we dan:

Lieve, beste papa’s,

Wisten jullie dat er volgens het US Census bureau in Amerika 24 miljoen kinderen leven in een gezin zonder  biologische vader? (jan. 2017) Dat zal in Europa ook wel hoog scoren. Maar Jeffrey R. Holland zei dat waar we ons nog meer zorgen over moeten maken de spirituele of emotionele afwezige vader is.
Ik weet best dat goede vaders voor de bescherming en het onderhoud van hun gezin werken. Maar papa’s, besef alstublieft dat business relaties komen en gaan, maar dat je gezin blijft bestaan.
Je kinderen maken zich echt geen zorgen over hoeveel geld je verdient. Ze willen alleen dat je om hen geeft.
Maak je minder zorgen over wat de wereld denkt. Misschien streef je ernaar om indruk te maken op mensen waarvan je denkt dat die belangrijk zijn, maar je weet best wel wie het belangrijkst in je leven zijn.

Je kan een leven lang werken,
maar je kinderen zijn maar eens jong.
(Poolse spreuk)

Vaders worden dikwijls zo opgeslorpt in allerlei dingen die ze moeten doen, dat ze vergeten dat het allerbelangrijkste wat ze  ooit kunnen doen, is hun volledige ziel en zijn, hun volledige individuele aandacht aan hun vrouw en kinderen geven. Heel dikwijls mompelen jullie: “Ik heb nu geen tijd, ik moet deze mail nog beantwoorden. Dat is echt belangrijk. Maar ik ben er zo.”
Die ‘zo’ is heel rekbaar in tijd. En er zijn zeker echt wel hoogdringende werkaangelegenheden die het waard zijn om je quality time in je gezin te onderbreken.
Maar snel niet terug naar je werk of je computer na het optreden of de sportwedstrijd van je kind. Geniet na en ga samen een ijsje eten.
Blijf ook niet langer op je werk om iets te doen dat later ook nog kan gedaan worden. Je zal nooit een diepere stempel op de wereld drukken, dan die stempel die je drukt op je gezin. Geniet van elk moment met je kinderen, ze zijn zo vlug groot! En creëer herinneringen!

Enjoy each moment.
Even the toughest ones.
Moments are the stuff
memories are made of.
(John Dye)

Vaders, het is belangrijk om je kinderen al van kleinsaf te onderwijzen gelukkig te zijn met minder. Hebben ze echt alle dingen nodig? Zullen de extra werkuren, die voor een extra auto zorgen en extra kleren en extra gadgets en extra vakanties, zullen die uiteindelijk het offer van de meest belangrijke jaren van je kinderen, hun kindzijn, waard zijn ?
En nogmaals, natuurlijk moet er hard gewerkt worden, maar neem toch het risico niet om die gouden kinderjaren voorbij te laten gaan zonder er een actieve rol in te spelen. Eens komt, vlugger dan we denken, de dag dat we ons allemaal achter de uitspraak van de profeet Jakob uit het Boek van Mormon kunnen schragen: ‘ … de tijd is met ons vervloden en ook is ons leven voorbijgegaan alsof het een droom voor ons was.’ (Jakob 7: 26) 
Onze tijd hier is kort en als we aan het eind van ons aardse pad komen, zullen we boven alles wensen dat we meer tijd in ons gezin hadden doorgebracht.

Goede vaders zijn meesters in het investeren van hun tijd.
Ze spenderen die nooit,
ze investeren altijd.
(Greg Trimble)

Vaders, leer je kinderen discipline. Leer het hen op een manier dat ze van je houden en je respecteren. Duw je kind niet weg en kleineer het niet. Als je je kinderen op de juiste manier discipline bijbrengt, zal je later blij zijn over de mens die ze geworden zijn.
Kinderen worden aangetrokken tot de dingen waar hun vader interesse in heeft. Doe dus creatieve dingen, bouw dingen op, maak vooruitgang in je leven. Je kinderen zullen zeer waarschijnlijk ook dit pad volgen. Kies niet altijd voor de gemakkelijkste weg. Je kind observeert je beter dan je beseft. En een van de belangrijkste dingen die een kind kan zien is hoe zijn vader omgaat met de moeilijke situaties in zijn leven, met de uitdagingen op zijn pad. Deze observaties zal je kind kracht geven wanneer het zijn eigen levensbergen moet beklimmen.

You should view teaching your children work in the same way you view teaching them to bathe and brush their teeth – as a necessary skill for life. An adult who has no clue how to tackle a job and finish it with vigor is as debilitated as an adult with green teeth and body odor. If your child graduates from high school and hus only skill set consists of playing video games, whining, copping an attitude of entitlement, and eating junk food, you have set him up to fail. (Dave Ramsey)

Vaders, nu even over je dochters:

Certain is it that there is no kind of affection so purely angelic as of a father to a daughter. In love to our wives there is desire; to our sons, ambition, but to our daughters there is something which there are no words to express.
(Joseph Addison)

We horen dikwijls over de moeder-dochter relatie en er is geen twijfel mogelijk dat deze relatie iets moois, blijvend en belangrijk is voor de lichamelijke en geestelijke ontwikkeling van een dochter. Maar onderschat de rol niet die een vader in het leven van zijn dochter heeft! Zij heeft de kracht, de moed, de intelligentie, de assertiviteit en het zelfvertrouwen van haar vader nodig. Toon interesse in de dingen die ze graag doet. Praat met haar. Word haar grootste fan en haar grootste verdediger. Toon haar wat het betekent om een echte man te zijn in een wereld waar weinig echte mannen te vinden zijn.

Vaders, wat jullie doen zal een grote impact op je zoons hebben. Geef hen het voorbeeld in alles wat je doet: in je werkethiek, in je dienstbetoon, in je eerlijkheid, in je prioriteiten, in je liefde voor je vrouw. ‘Vaders hebben vele verantwoordelijkheden, maar geen enkele is belangrijker dan het kneden van hun zonen tot echte mannen: mannen Gods, geen mannen van de wereld – moedige, loyale, getrouwe, eerlijke, hardwerkende mannen.’ (Greg Trimble)

Natuurlijk weten jullie, vaders, dat je nooit de volledige controle over je kinderen hebt. Alles wat je kan hopen is dat je hen de juiste beginselen hebt onderwezen èn getoond, zodat ze goede beslissingen in hun leven maken. Creëer een gelukkig, veilig nest, oefen geen dwang uit, maar geef je kinderen het gereedschap en de vleugels om zichzelf te ontdekken. Sta aan hun zijde, ook al stormt het, en sta klaar om raad te geven.

Greg Trimble schreef: We would never just stand by and let someone hurt our family physically, and yet, so many men stand by and watch the spiritual and emotional darts of evil descend upon their family without blinking an eye.’

Bedankt, vaders, voor al het goede dat je voor je kinderen doet. De maatschappij zal er wel mee varen.

Er zijn drie speciale vaders in mijn leven. Ze hebben alle drie een speciale plaats in mijn hart:
Mijn eigen vader die me voor een stuk gemaakt heeft tot wie ik ben.
Mijn man die me nog altijd laat zien wat een fantastische vader kan betekenen voor zijn kinderen.
Mijn Hemelse Vader die me laat weten hoeveel Hij van me houdt.

For all you teach
For all you give
For all you are
I love you
Dad

Tip: Het boek ‘Dads who stay and fight’ van Greg Trimble

 

videofilmpje:

videofilmpje:

Fonteinen en afvoerbuizen.

linda 2 reacties
fonteintje in tuin

In de warmte van de afgelopen dagen heb ik enkele dingen opgemerkt. Als de temperatuur boven een bepaald streepje een feestje bouwt, zoeken mensen water op: de zee, het zwembad, fonteinen, douches,… Levende wezens houden van sprankelend water. Het geeft verkoeling en biedt een zekere rust. Aan een waterpartij zit je zelden alleen, maar meestal is het goed gezelschap.
Volwassenen voelen zich even weer kind als ze met hun voeten in het water staan en het zijn niet alleen kleine kinderen die het leuk vinden over golven te springen of watergevechten uit te lokken.
Fonteinen vinden niet voor niets een plaatsje in vele parken en tuinen. Ze vormen een aantrekkingskracht voor picknick- dekens, zitbanken en heerlijke babbels, meestal vergezeld met frisse hapjes en drankjes.

Als de temperatuur te zwoel wordt, worden sommige lontjes korter. wolken sluieren de zon, onweerswolken pakken samen en bliksemschichten knallen door de lucht. Er zijn mensen die rapper uit hun slof schieten, of die beginnen zagen en klagen tot men hoofdpijn heeft (en die wordt dan op het weer gestoken).

Terwijl ik zit te genieten aan het kleine fonteintje in onze vijver, komt me een beeld voor ogen uit het boek van  Greg Trimble : ‘Dads who stay and fight’. Hij verdeelt de mensen in twee categorieën: er zijn fonteinen en er zijn afvoerbuizen.
Fonteinen sprankelen, ze geven leven, blijdschap en gelach aan ieder die hen omringt.
Afvoerbuizen hangen in donkere hoekjes, uit het zicht, altijd nemend, nooit gevend. Ze braken smerigheid en lelijkheid. Ze worden vuil en mensen struikelen er wel eens over.
Niemand neemt een foto van een afvoerbuis als herinnering voor later. Maar fonteinen, die worden ingekaderd, komen in foto-albums en blijven mooie herinneringen.

Soms zijn we afvoerbuizen en voelen we ons niet goed in ons vel. Maar wanneer we veranderen in een fontein, dan zijn we gelukkig.
De wereld zit vol afvoerbuizen. Een afvoerbuis zijn kost minder moeite dan een fontein zijn. Afvoerbuizen spenderen heel veel tijd om te zoeken waar het puntje op de i ontbreekt en waar de t geen streepje heeft. Bij zichzelf dat puntje of dat streepje zetten, is niet echt belangrijk. Maar ze houden ervan om anderen te wijzen op hun i’s en t’s. Ze zoeken voortdurend fouten bij een ander, geven bakken kritiek en trekken mensen naar beneden. In een moment van woede of met een verkeerde uitspraak vernietigen ze datgene waar jaren aan gebouwd is. Het zijn mensen die op de uitkijk staan om, wanneer er iets misgaat, zich erin vast te bijten. Elke moeilijke situatie in hun leven beschouwen ze als een persoonlijke aanval en ze denken dat iedereen hen wil kwetsen. ‘Ik zal hen terug pakken’ is hun houding en ze trekken een lijn en wachten tot iemand die oversteekt (of bijna) zodat ze kunnen uitvliegen.

Mensen onthouden de dingen die je zegt en vergeten het moeilijk. Wonden aan de ziel kunnen lang etteren.
In de bijbel in Jacobus 3 staat een prachtig stukje geschreven over ‘woorden zeggen’. Jacobus vergelijkt de tong, een heel klein lichaamsdeel, met het roer van een schip en met een klein vuur dat een hele hoop hout kan aansteken.
Het is voor iedereen een opdracht om aan dat kleine lichaamsdeel te werken.

Want wij struikelen allen in veel opzichten.
Als iemand in woorden niet struikelt,
is hij een volmaakt man,
die bij machte is
om ook het hele lichaam in toom te houden.
(Jacobus 3: 2)

We zullen allemaal inspanningen moeten leveren om opbouwende en bemoedigende woorden te spreken, om anderen niet naar beneden te halen, te roddelen, te mopperen of te klagen. Klagen maakt zelden dingen beter, maar bijna altijd maakt het de dingen slechter.

No misfortune is so bad
that whining about it
won’t make it worse.
Jeffrey R. Holland

Afvoerbuizen klagen en zagen. We hebben misschien allemaal wel eens een ‘Calimero’ houding, je weet wel, dat kuikentje dat alles zo oneerlijk vindt. En jazeker, iedereen heeft problemen en we voelen ons allemaal wel eens oneerlijk behandeld. Maar soms zitten we zo verstrengeld in die gedachte van ongelijkheid en oneerlijkheid, dat we meer tijd spenderen aan het klagen er over, dan er iets aan te doen.

Wees niet zo zwaarmoedig.
Ik weet dat je misschien
in de problemen zit.
Maar blaas ze niet op tot
grote, zwarte regenwolken,
die je hele hemel verduisteren.
Je hoeft geen superoptimist te zijn,
maar voor een zwartkijker
gaat de zon ’s morgens onder.
(Phil Bosmans)

Klagen heeft ook wel zijn nut. Het is belangrijk om problemen aan te kaarten en je hart te luchten. Maar als dat klagen een gewoonte en een levenshouding wordt, dan is het mis. Problemen moeten we niet ontkennen, maar we moeten er niet te pas en te onpas over zeuren en ze in elk paar oren dat we tegenkomen luid bazuinend trompetten. Een mens zou er doof van worden, of op de vlucht slaan.
William Shakespeare merkte lang geleden al op:

Klaag niet om wat gij niet verhelpen kunt,
poog te verhelpen wat u klagen doet.

In hedendaagse taal zou hij zeggen: ‘ Als je zelf geen moeite wil doen om iets te veranderen, dan moet je er ook niet over zeuren.’
Isaiah Hankel zei het zo: ‘Get your head on right. If you’re having a bad day, stop whining about it and start taking action. First – adjust your attitude. Decide to be happy, not sad. Decide to be powerful, not weak. Decide to be part of the solution, not part of the problem. The shortest distance between a crap day and a great day is a decision to adjust your attitude. One decision. Works every time.’

O ja, wat betreft de super zomerse temperatuur, we moeten echt niet klagen over het weer: dat het te warm is, of te nat, of te koud. We moeten beseffen dat als het weer niet af en toe omsloeg, er negen op de tien mensen nooit een praatje zouden kunnen beginnen (K.M.).

Alle gekheid op een stokje, klagen kan wel eens, heel af en toe, maar om fonteinen te worden, mogen we geen zeurkous zijn.

Iedereen wil rond een fontein zijn.

Iedereen houdt van fonteinen.

Dus word een fontein!

 

Zomerse tip: boek ‘Dads who stay and fight’  – Greg Trimble

uitstap: de Tuinen van Annevoie: een van de mooiste watertuinen van Europa met tientallen watervallen, fonteinen, bassins en vijvers. (halverwege tussen Namen en Dinant).