Wat ben ik blij dat ik in het tijdperk van voor de smartphone ben opgegroeid. Als ik met mijn vriendinnetje op straat wou spelen, spraken we af op school of liep ik bij haar langs om te zien of ze thuis was. Ik whatsappte niet, musical.ly lag nog in de verre toekomst, en foto’s trok ik heel zuinig met mijn klein kodakje waar een rolletje van 12, en in ’t beste geval 24, mogelijke shots opstonden. Ik kon me geen zorgen maken over hoeveel likes een mooie foto zou krijgen, want die was in een album gekleefd en alleen familie en enkele uitverkoren vrienden konden er een kijkje in nemen.
I’m sorry, it’s true. Having children really changes your view on these things.
We’re born,
we live for a brief instant,
and we die.
It’s been happening for a long time.
Technology is not changing it much – if at all.
(Steve Jobs)
Smartphones lijken bij veel kleine en grote mensen vergroeid te zijn aan een bepaald lichaamsdeel, overal hangen die aan hun handen en overal worden die mobieltjes meegesleurd – zelfs tot op het toilet! Op alle mogelijke en onmogelijke plaatsen staan ze te bellen, te sms’en, te whatsappen en nog meer. Ze zouden eens moeten weten hoe ik mijn tijd doorbracht. Ik herinner me nog als gisteren hoe ik soms urenlang (bij manier van spreken) stond aan te schuiven aan de kassa (en steevast had ik de verkeerde rij uitgekozen). Ik tuurde naar de rug van degene die voor me stond en moest me dikwijls beheersen om hier en daar geen verloren gevallen haar weg te plukken. Of ik keek naar de schoenen en stelde vast hoeveel verschillende soorten voeten er wel bestonden. Ik staarde met een lege blik naar het winkelkarretje van mijn voorganger en fantaseerde voor wie wat gekocht was.
Ik denk ook dat schrijvers in die wachtende rij aan de kassa toen wel heel zeker veel krankzinnige, fantastische ideeën kregen voor hun volgende boek.
Wat missen mensen toch veel door constant hun smartphone te gebruiken. Neem nu een treinrit. Als jong meisje nam ik geregeld dat voertuig. De reis begon al spannend door zenuwachtig aan te schuiven voor een ‘kaartje’. Bij een lange wachtrij en een snel tikkende klok had men immers geen automaat ter beschikking, en ook thuis kon je geen ticket bestellen. In de coupé kon je dutten (gebeurt nu ook nog wel), je kon door het raam staren en bijvoorbeeld de koeien tellen ( nu zou men zich vragen stellen bij zulk gedrag), of je kon een praatje slaan met je medereiziger – face to face – echt waar!
Cyberspace kan niet op tegen real space.
Face – to – face babbelen heeft veel meer voordelen.
(Jonathan Sacks)
Mijn kinderen hadden vroeger geluk dat we een Nintendo in huis hadden. Er waren maar een paar spelletjes en ze speelden die tot ze het beu waren. De meeste tijd brachten ze door met fietsen en skaten op de oprit, knikkeren, voetballen, schommelen en tenten bouwen. Ze speelden verstoppertje in de tuin, dribbelden met de basketbal en pesten de poes. Ze tekenden met stoepkrijt ons terras vol met leuke figuren en vonden zelf spelletjes uit. En ja, af en toe verveelden ze zich en zeurden de oren van mijn hoofd, maar omdat er veel minder technologie bestond moesten ze creatief denken over hun vrije tijd.
Cell phones, mobile e-mail,
and all the other cool and slick gadgets
can cause massive losses
in our creative output and overall productivity.
(Robin S. Sharma)
Okee, terug naar het heden nu, voor je iets verkeerd gaat denken – ik hou wel van technologie. Ik was ooit de techniekcoach op een basisschool (mijn man heeft daar nog steeds binnenpretjes over) en heb heel wat leuke projecten met de kinderen uitgewerkt, van waterraketten tot ballonwagentjes en allerlei bouwwerken met of zonder knipperende lichtjes. Ik vind het ook geweldig dat ik in een paar muisklikken de hele wereld kan verkennen. Als ik ergens naar toe rijd voel ik me veiliger met mijn smartphone – vroeger kreeg ik wel eens buikpijn bij de gedachte dat ik niemand kon bereiken als ik ergens eenzaam en alleen aan de kant van de weg zou staan. Huwelijks- en andere foto’s van verre vrienden vliegen in geen tijd over de oceaan tot bij mij thuis. Ik kan skypen of Facetimen met mijn kleinkinderen, Tedtalks beluisteren op mijn iPad en inspirerende toespraken van mijn kerkleiders opnieuw bekijken op momenten wanneer het mij past. Ik kan een blog voorbereiden en daardoor mensen een inspirerende gedachte sturen. Kortom, technologie en sociale media is fantastisch en leuk!
Tablets, iPads en smartphones zijn zo aantrekkelijk! We leven een een technologische wereld met heel veel voordelen. Maar zoals bij vele dingen heeft technologie ook een andere kant: verslavend, duister, afstompend …
Sociale media en technologie met al hun snufjes, gadgets en spelletjes zijn fijn, zolang we al die dingen niet toelaten om tussen dat te staan waar we het meest om geven: onze relaties met familie en vrienden.
New technology is not good or evil of itself.
It’s all about how people choose to use it.
(David Wong)
Als ik rondkijk zie ik vrienden en familie die hun devices meenemen als ze naar bed gaan, en dat zijn de dingen waar ze ook het eerst naar grijpen als ze wakker worden. Ik zie met lede ogen hoe mijn kleinkinderen met al die technosnufjes omgaan.
De meeste ouders vinden die nieuwe technologie niet gevaarlijk. Ze laten hun kleine kinderen spelen met hun smartphone, ze laten hun tablet te pas en ten onpas gebruiken, en downloaden telkens nieuwe spelletjes omdat de kinderen erom zeuren. Ze moeten toch mee met hun tijd en kunnen toch geen ouderwetse ouders zijn? Ze zien dat hun kroost hun nek stretcht door stijfheid, maar reageren niet. Ze vergeten dat er aan de nieuwe vrede en rust een prijskaartje hangt. Ze accepteren ongefilterde YouTube-filmpjes omdat deze nu eenmaal tot de digitale wereld van hun tiener behoren. Maar lieve hemel, staan ze wel stil met wat daar allemaal op te vinden is?
I fear the day that technology
will surpass our human interaction.
The world will have a generation
of idiots.
(Albert Einstein)
Als leerkracht merkte ik dat kinderen hun woorden verkeerd spelden, want zo konden ze met hun duimen een beetje sneller typen. Ik heb kinderen – en zelfs volwassenen – ontmoet die bijna niets meer lezen, want ze kijken liever naar een filmpje. Iets van buiten leren, dat is veel te moeilijk geworden. Er is veel minder concentratie en men lijkt zich moeilijker te kunnen focussen. Leerkrachten, kunstenaars en professoren aan de universiteit trekken aan de alarmbel.
It’s very important that children learn to use technology
– it’s part of life –
but also that they learn when to put it down.
(Anne Wojcicki)
Greg Trimble, eigenaar van een internet marketing bedrijf gespecialiseerd in sociale media, schreef het volgende:
‘Technologie is mijn broodwinning en het brengt eten op onze tafel. Maar door mijn achtergrond kan ik ook de twee kanten van technologie zien: de kant die mensen en organisaties meer efficiënt maakt, en de kant die levens kan vernietigen – en dan vooral jonge levens. Ik zit tot over mijn oren in de technologie en dat is misschien de reden waarom ik zo bezorgd ben dat onze maatschappij er zo door bezeten is. Ik heb mensen gezien die een kolossale woede-uitbarsting kregen alleen maar omdat hun email een uurtje niet werkte. Ik zie kinderen tussen 8 en 18 jaar die overal hun devices meenemen. Ze laten me denken aan Gollum uit ‘Lord of the Rings’. Ze houden hun smartphone of tablet heel stevig vast en ik kan hen bijna horen fluisteren: ‘My Precious’. Als je het probeert af te nemen, bijten ze bijna je vinger af! Ik heb drie-, vier-, vijf-, en zesjarige kinderen gezien die niets anders deden dan spelen op een iPad of mobieltje, en als ze moetsen stoppen krijsten en agressief werden. Meestal geven de ouders dan toe, want dan worden de kinderen weer rustig. Het lijkt erop dat technologie de moderne fopspeen is voor jong als oud, en weet je nog hoe moeilijk het was om je kind te laten ontwennen aan zijn tutje?’ (uit ‘Dads who stay and fight’)
Volgens mij is het probleem dat teveel mensen naar het extreme neigen. Ofwel is technologie alles, ofwel zijn ze er volledig tegen. Technologie is belangrijk in onze wereld, maar er is een verschil tussen technologie gebruiken in afstompende, nutteloze, verslavende materialen, en technologie gebruiken om creatief en ontdekkend aan de slag te gaan. Je beperkt de tijd niet die een kind spendeert aan piano spelen, of schrijven, of schilderen en zo hoef je ook de tijd niet te beperken wanneer een kind kunst ‘computert’, of een video maakt, of aan een computerprogramma werkt. Als het verstand in creatieve modem staat, dan werkt het hard. Kinderen zullen dan ook moe worden en een break willen of iets anders willen doen. Iemand die in de zetel op zijn iPad video’s bekijkt, of het ene na het andere verslavende spel speelt, kan dat een hele dag doen zonder te stoppen.
Wist je dat de ontwikkelaars en uitvinders van de computers waar je nu mee werkt zich zelf zorgen maken over de hoeveelheid tijd die hun eigen kinderen spenderen aan technologie? Steve Jobs en anderen lijken bijna wel drugdealers die het gevaar van drugs kennen en er daarom alles aan doen om hun kinderen tegen die verslaving te beschermen. Ze leggen strikte beperkingen op aan de schermtijd van hun kinderen, bannen technologische gadgets op schooldagen en alleen in het weekend mogen ze spelen- en dan nog beperkt. Geen schermen in de slaapkamer.Punt.
Evan Williams, de oprichter van Twitter geeft aan zijn kinderen boeken in plaats van iPads. Wat? Ja, boeken!
De rest van de wereld laat hun kinderen toe om zich dag en nacht onder te dompelen in het licht van tablets, smartphones en computers.
Wat weten deze tech nerds wat vele mensen niet beseffen?
Technology is so much fun,
but we can drown in our technology.
The fog of information can
drive out knowledge.
(Daniel J. Boorstin)
Is het antwoord dan ‘delete’? Stoppen met heel de boel in sociale media?
Ja, sociale media is verslavend, afstompend en gevaarlijk.
Nee, we moeten sociale media niet afschrijven!
Waarom dan niet? Wel, het is iets dat volgens mij niet voorbij zal gaan. Het is een deel van ons moderne leven geworden. Je kan er zoveel positieve dingen mee doen zoals vrienden contacteren en informatie krijgen over de wereld, de maatschappij, je buurt, je kerkleven,… We worden inderdaad soms geconfronteerd met ‘fakenews’ en met onveiligheid. Sommige foto’s bezorgen ons een minderwaardigheidscomplex en we beginnen ons te vergelijken met ‘gefotoshopte’ anderen. Maar moeten we daarom de ‘delete’ knop indrukken? Moeten we alleen op ons eiland gaan zitten? Ik denk het niet, maar ik geloof wel dat we misschien een paar aanpassingen moeten doen.
Misschien moeten we een tijdslimiet instellen. Hoeveel minuten wil ik per dag op Facebook doorbrengen, hoeveel dagen per week op Instagram, enz. Een goeie tip is om een kookwekker te gebruiken.
Besluiten wat je echt wil zien is ook aan te raden. Like die pagina’s of vul je mailadres in, dan krijg je zo een seintje bij iets nieuws en verspil je geen tijd om heel Facebook af te scrollen.
Denk na waarom je bepaalde technologie gebruikt en stel dan doelen. Je wil bijvoorbeeld op de hoogte blijven van de vakantie van een vriendin, je wil per dag drie positieve commentaren geven op een post van vrienden, je wil per week een opbouwende gedachte posten, …
Een doelgericht mens is er twee waard!
Despite our ever-connective technology,
neither Skype nor Facebook
-not even a telephone call-
can come close to the joy of
being with loved ones in person.
(Marlo Thomas)
Je zou je kinderen zo lang mogelijk van sociale media moeten houden, maar als je kinderen hebt die sociale media gebruiken, doe dit dan ook. Als sociale media je soms een wrang gevoel geeft, je humeur aantast, of je zelf in een dipje laat belanden, denk er dan eens aan dat je tiener – wiens hersenen nog niet volledig ontwikkeld zijn, en die een heleboel levenservaringen nog niet hebben gehad – denk eens hoe zij zich voelen. Sociale media is dé plaats waar ze zich verdrietig, afgewezen, verlegen, eenzaam en minderwaardig zullen voelen. Velen worden via dit kanaal gepest en uitgelachen. Wil jij hen op zo’n plaats alleen laten? Ze hebben ook daar jouw leiding nodig. Vertel hen hoe jij met sociale media omgaat. Een van jouw taken in deze moderne wereld is hen te leren hoe ze op een goede manier met al die technologie moeten omgaan. Af en toe een spion zijn is niet slecht.
Leer hen dat het goed is om
te ontvolgen wat hen een vervelend gevoel geeft,
te volgen wat hen inspireert,
een tijdslimiet te stellen,
goede dingen te delen,
’to act than to be acted upon’,
na te denken,
kritisch te zijn,
echte tijd door te brengen.
Ik vind de moderne technologie wel leuk. Ik geloof dat er veel goeds tot stand mee kan gebracht worden. Onze eigen keuzes hoe we ermee omgaan zal veel bepalen. Het is lente, een seizoen om veel buiten te vertoeven, met vrienden, om de devices binnen te laten liggen en te lachen, te babbelen en te genieten in ‘reality’, van face to face.
Even more amazing than modern technology
is our opportunity to access information
directly from Heaven,
without hardware, software, and monthly service fees.
(Russell M. Nelson)